Uważane za bardzo niegrzeczne i obraźliwe. W mowie używane często z towarzyszeniem gestu, polegającego na zgięciu w łokciu jednej ręki i skrzyżowaniu jej z drugą. Tak wcześnie nazywał się gest Kozakiewicza, i oznacza dokładnie to samo co ~~takiego wała~~. 11 mil views, 127 likes, 27 loves, 30 comments, 10 shares, Facebook Watch Videos from HSki - Szkoła Narciarska I Snowboardowa: Rozpoczęliśmy ferie w Klubie Pingwina Jest pełna zima ️! Mnóstwo Tu się zgina dziób pingwina (limeryk) Stał się dla nich cierpkim agrestem. zugimihau Michał 4 czerwca 2012 roku, godz. 00:29 ;] aniolek50 Limeryk Znów się zaczyna Taniec pingwina na szkle Zwija śniadanie w gazetę, Chowa pod skrzydła pysk blady, jak wosk Dziób mu się zgina, rośnie łysina od trosk Życie na boki go kiwa, Kusym truchcikiem załatwia sto spraw Czasem obrywa, Czasem się zgrywa - jak paw Ściska co dzień nowe dłonie, W setkach papierów zostawia swój ślad Śni o Taniec pingwina na szkle lyrics. W domach jak klocki olbrzyma Rury zawyły ze strachu przed dniem Znów się zaczyna taniec pingwina na szkle Zwija śniadanie w gazetę Chowa pod skrzydła pysk blady jak wosk Dziób mu się zgina rośnie łysina od trosk Życie na boki go kiwa Kusym truchcikiem załatwia sto spraw Teksty Pana Popiołka! 2012-08-25 13:45:25. madeleine_6. Tez wypada zebrac! Powtarzajace sie powiedzonka i jednorazowe, niezapomniane. wtracenia;) ''Tu sie zgina dziob pingwina''. ''Balem sie przed slubem! Aha no i w powstaniu tez sie troche balem''. LJbdR. Anthoxanthum odoratum (L.) "Są wesołe konstytucjeKtóre mają jeden celChcą oddalać rewolucjeAle my to mamy gdzieśDokładnie tamDokładnie tamSą przewrotne rezolucjeKtóre mają zgubną treśćNigdy nikt ich nie przeczytaAle my to mamy gdzieśDokładnie tamDokładnie tam"Lech Janerka "KONSTYTUCJE"Cisza wyborcza stała się faktem, a ja i tak robię swoje TU sie zgina dziób pingwina... Albo można też powiedzieć: TU babcia koszyk nosi... Gest Kozakiewicza ma swoją niebanalną wymowę i zastosowałem go w powyższym towarzystwie właśnie dlatego, by pokazać na kogo na pewno nie będę głosował w jutrzejszych wyborach O, właśnie TAKIEGO WAŁA dostaną PiSiory ode mnie, a nie żaden głos poparciaBardzo chcę, aby w Naszym kraju było lepiej, a drogą do lepszej Polski muszą być zmiany - najprościej na wysokich szczeblach władzy, które sterują tym całym kabaretem przez ostatnie kilkanaście lat... Należy oddać pole młodym i światłym umysłom, a starym wygom podziękować za wszystko co zrobili, czyli totalny bałagan... W mojej głowie brak jednoznacznej sympatii dla którejkolwiek z obecnych opcji politycznych, ale już od dłuższego czasu pali się w niej żaróweczka barwy czerwonej z hasłem: ZERO SYMPATII DLA PiS Kierując się owym wskazaniem zagłosuję jutro na cokolwiek - nawet na ludzi zarażonego filipińskim syfem Kwacha - byle nie na tę partię, która rządzi tak, jak każdy widziA propos tajemniczego wirusa z Filipin, który przygaszał ostatnio Naszego kochanego byłego prezydenta - wcale nie jest on taki unikatowy ani też zupełnie bezpieczny... Zorientowałem się niedawno, iż sam na niego okresowo choruję, a nawet moi koledzy odczuwają podobne dolegliwości, choć nikt z Nas nie był nigdy na Filipinach Charakterystyczne objawy to szeroki uśmiech, gadatliwość, plątanie się języka w mowie, lekka senność w chwilach obniżonej aktywności, zawroty głowy i ciała, częstomocz, skłonność do wznoszenia toastów, brak reakcji na upływający czas i odjeżdżające autobusy nocne... Następnego dnia zaś występują bóle ogólne ciała z ośrodkiem wzmocnienia w głowie, ssanie płynów orzeźwiających, odruchy wymiotne, senność dzienna i wstręt do światła, hałasu i przede wszystkim spirytusuA teraz idziemy zagłosować na PIWO to bardzo dobrze,że nie na pis! :D i o matko, o matko, jestem chora! ^^ hondi - 21/10/2007 14:52:04 tu sie zgnia dzior kaczora ^^ masz cos do pisu??? ej noo...;D ja ich popieram i koniecw 60% bo czesc z nich to przypaly....pfff... dlateog nan ich zaglosuje dziss...pierwszy raz..Mrowka wygina,jeaa;D Normlanie mam troche streeesa...ale bede szla z Sis to jakos nie spanikuje....(jakkolwiek to smiesznie brzmi);D Użytkownik usunięty - 21/10/2007 8:01:23 ej ej ej! Cisza wyborcza jest :P ayumi - 21/10/2007 0:11:02 Na Ciebie bym zagłosowała:D! Niech idą w PiSdu!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! exilim - 20/10/2007 23:37:39 to na kogo będziesz głosował? :) dooniek - 20/10/2007 23:30:41 Cisza przedwyborcza panuje!!! xD Miejmy nadzieję, że wybiorą kogoś lepszego... :/ na PiS głosują mohery! :D :P Użytkownik usunięty - 20/10/2007 21:11:50 laura25 - 20/10/2007 21:11:28 Oj tak...PIS trzeba wykurzyć jak najszybciej... toż po i pis to jeden ciul ;p i po co komu wybory^^ Użytkownik usunięty - 20/10/2007 20:46:43 Kariera Po wojnie Wacław Kowalski trafił do Łodzi, gdzie podjął studia w Konserwatorium Muzycznym, marząc o karierze śpiewaka operowego. Rozpoczął także pracę jako statysta w Teatrze Wojska Polskiego, gdzie wypatrzył go Leon Schiller (+67 l.). Zaowocowało to pierwszą rolą w „Zakazanych piosenkach” (1946), gdzie wcielił się śpiewaka ulicznego z gitarą. Potem zdał eksternistyczny egzamin na połowy lat 50. występował na deskach Teatru Nowego w Łodzi. Potem przeniósł się do Warszawy, gdzie jego kariera filmowa nabrała rozpędu. Zagrał w „Wolnym mieście”, „Ogniomistrzu Kaleniu”, „Gdzie jest generał”, czy „Czy pieczonych gołąbkach”. Były to jednak role epizodyczne. Przełom nastąpił w 1967 roku kiedy to Sylwester Chęciński (91 l.) powierzył mu rolę Kazimierza Pawlaka w komedii „Sami swoi”. Trylogia o Kargulu i Pawlaku stała się wielkim hitem. Wspomniani „Sami swoi” oraz „Nie ma mocnych” i „Kochaj albo rzuć” powtarzane są bardzo często przez stacje telewizyjne. Potem Kowalski otrzymał angaż w „Janosiku”, „Czterdziestolatku”, czy „Polskich drogach”. Groby aktorów "Domu". Kultowy serial ma już 40 lat! [WIDEO] Wielka tragedia W końcu przyszła kolejna rola, z której Wacław Kowalski został zapamiętany. Postać dozorcy kamienicy przy ulicy Złotej 25 w serialu „Dom” (1980). Dwa lata później spotkał go wielki dramat życiowy. Po tragicznej śmierci syna Macieja, studenta ostatniego roku medycyny, który zginął w wypadku samochodowym w wieku zaledwie 26 lat, aktor przerwał karierę. Podobny los spotkał także wcześniej filmowego Kargula. Syn Władysława Hańczy (+72 l.), który także był aktorem i nosił imię po ojcu, zmarł w 1966 roku w wieku zaledwie 34 lat i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Jego grób jest obecnie w opłakanym stanie. Wacław Kowalski powrócił do grania tylko raz, po pięciu latach, by wystąpić w odcinku „Domu”, w którym go uśmiercono. Sam aktor zmarł w 1990 roku. Odszedł podobnie jak kreowany przez niego Ryszard Popiołek. Scena z pogrzebu, na której przemawiał doktor Kazanowicz (Tadeusz Janczar, +71 l.) przeszła do historii polskiej telewizji. Podobnie jak cytaty dozorcy: „Koniec świata”, czy „Tu się zgina dziób pingwina”. Grób syna gwiazdora "Samych swoich" w STRASZNYM stanie. (Nie)zapomniani WIDEO Śmierć i grób Wacław Kowalski umarł na swojej działce na udar mózgu. Nie pomogła nawet interwencja drugiego syna Jana, który jest anestezjologiem. Aktor spoczął obok syna Macieja na cmentarzu parafialnym w podwarszawskim Brwinowie. Obok pochowana jest także jego żona, Stanisława. Za tydzień Zbigniew Wodecki (+67 l.) Sami swoi. Kultowe teksty z najlepszej polskiej komedii Pytanie 1 z 15 Na początku filmu Pawlak mówi do Kargula: "Podejdź no do płota". Co odpowiada Kargul? Zdurniał stary A na co? Chyba ty Niezapomniani. Grób Wacława Kowalskiego Odpowiedzi cinek507 odpowiedział(a) o 18:19 tak samo jak twój :D 0 0 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Cholernie trudno przychodzi wam się rozstać. PT Rodacy z Kraju, z wizją polskiej piątej kolumny za oceanem, gratis załatwiającej Warszawie na jej każdy gwizdek, czego tylko dusza zapragnie, a zwłaszcza zniesienie wiz. Najlepsi amerykaniści wasi mają poważne problemy z pojęciem, czemu sie tak dzieje. Z pobudek patriotycznych chętnie wybitni amerykaniści wasi staranniej wgłębią się w pełne bezdennej pogardy dla Polonii słowa: "Nasi rodacy w Stanach Zjednoczonych muszą zrozumieć, że nie jesteśmy jakąś tam republiką bananową, do której można sobie wjeżdżać na obcych paszportach!" - Radek Sikorski, 15 czerwca 2000 roku, na konferencji "Polska - Polonii" w siedzibie ówczesnej agencji PAI (dziś PAIZ) w w problem utraty 'security clearances' w USA przez obywateli amerykańskich urodzonych w Polsce lub z polskich rodziców, którzy naiwnie posłuchali ministra Sikorskiego, i posłusznie wyrobili sobie polski paszport, kosztem ruiny kariery zawodowej w wojsku, administracji państwowej, przemyśle high-tech i wielu innych miejscach, gdzie certyfikat bezpieczeństwa osobowego, czyli security clearance, jest od obywatela USA wymagany. Tego jakoś wybitni amerykaniści wasi nie dostrzegają, bo dawno już postanowili, że Polonia pracuje wyłącznie na zmywaku w Jackowie i na Greenpoincie, na których to okolicach Chicago i NYC skupia się całe pojęcie waszych polityków o Polonii. W każdym razie, to put a long story short: tu się zgina dziób pingwina. Wasze paszporty, nasze wizy. TU SIĘ ZGINA DZIÓB PINGWINA --------------------Obama zniesie wizy dla Polaków? Wirtualna Polska, środa, 17 września 2008 Ostatnio media informowały o tym, że siedem krajów UE może liczyć na zniesienie wiz do USA w najbliższych miesiącach. Niestety nie ma wśród nich naszego kraju – wynika z informacji Komisji Europejskiej dla posłów Parlamentu Europejskiego, do których dotarł serwis Portal doniósł, że większe nadzieje na wyjazdy bez wizy do USA ma nawet Bułgaria i Rumunia. Jak mówi Wirtualnej Polsce prof. Krzysztof Michałek, amerykanista z UW musiałby się zdarzyć cud, aby jeszcze za kadencji Georga Busha zniesiono wizy dla Niesłuchowska: W ostatnich tygodniach bardzo zbliżyliśmy się do Stanów Zjednoczonych przez plany rozmieszczenia bazy antyrakiet USA w Polsce. Dlaczego Bułgaria i Rumunia mają większe szanse od nas? Prof. Krzysztof Michałek: Zanim podejmie się dyskusję na temat tego, który kraj ma większe szanse, trzeba by sprawdzić informacje dotyczące poziomu odmów w konsulatach amerykańskich wiz dla Bułgarii i Rumunii. Jeśli nie wiemy jakie są liczby trudno cokolwiek wnioskować lub doszukiwać się matactwa lub sugestii, że Stany Zjednoczone nas nie lubią. Być może prawda jest banalna, że Bułgaria i Rumunia mają niższy poziom odmów przy wyjazdach do USA. Przypomnijmy, że odsetek odmów wydania wiz przez konsulaty musi być niższy niż 10 procent - No właśnie, a w przypadku Polski ten odsetek jest wciąż wysoki. Wciąż oscyluje wokół 20 procent. W ubiegłym tygodniu wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej Jacques Barrot mówił, że stara się o zniesienie wiz dla wszystkich krajów UE i napisał w tej sprawie do amerykańskiego sekretarza stanu odpowiedzialnego za politykę bezpieczeństwa. Czy ten gest wpłynie na stanowisko USA? Polska ma na co liczyć? - Parę lat temu, kiedy temat wiz do USA zaczął się ujawniać i były próby przełamania oporu amerykańskiego, prof. Geremek stwierdził, że droga z Polski do Waszyngtonu biegnie przez Brukselę, więc rozwiązanie tego problemu będzie łatwiejsze nie w dwustronnych renegocjacjach między Polską a USA, ale w relacjach Unia Europejska – Stany Zjednoczone. Okazało się, że miał rację w tym znaczeniu, że UE jako jedno ciało może ustami swoimi przedstawicieli domagać się równego traktowania wszystkich podmiotów składowych UE w relacjach z USA. Problem w tym, że w tej chwili starania UE są poważnie osłabione ze względu na to, że kilka nowych krajów członkowskich takich jak np. Czechy, Litwa, Łotwa, Estonia starało się rozwiązać ten problem zawierając ze Stanami umowy na własną rękę. Częścią tych umów były amerykańskie żądania związane z dostępem do danych osobowych obywateli i urzędników tych krajów. Polska się na to nie godziła, ale kilka nowoprzyjętych krajów przystało na amerykańskie warunki. W ten sposób stanowisko Unii jako całości zostało zdecydowanie osłabione w negocjacjach z USA. Nie sądzę więc, aby postulaty zawarte w piśmie wiceprzewodniczącego KE miały coś zmienić. Gdzie UE popełniła błąd? - Inaczej mogłaby wyglądać sytuacja gdyby w 2004 roku, po przystąpieniu dziesięciu nowych krajów, UE wystąpiła do USA z żądaniem równego traktowania starych i nowych członków wspólnoty. Wtedy Unia miała siłę przebicia i mogła coś zyskać. No dobrze, ale wróćmy do tego co mogła zrobić sama Polska. Czy do obecnej sytuacji nie przyczyniła się po części postawa naszych polityków? Po tym, jak Donald Tusk pojechał w marcu z wizytą do Białego Domu, Radosław Sikorski opowiadał, że to George Bush pierwszy podjął sprawę wiz. Z relacji ministra wynikało też, że nasz premier miał powiedzieć do prezydenta USA: "Kwestia zniesienia wiz dla Polaków nie jest palącą sprawą". - Tę wypowiedź można interpretować różnie. Głównym tematem tej wizyty była tarcza antyrakietowa, więc może chodziło o to, by nie obciążać spotkania sprawą wiz. Z drugiej strony może nie było sensu bić głową w mur jeśli kolejni prezydenci i premierzy nie potrafili rozwiązać tego problemu i spełnić twardych warunków strony amerykańskiej. Nie wydaje mi się zatem, aby te słowa miały jakieś istotne znaczenie dla naszej sytuacji. Jak w takim razie polski rząd może wpłynąć na obniżenie poziomu odrzucanych wiz? - Nasz rząd niewiele może zrobić. Może jedynie obserwować sytuacje, w których konsulaty amerykańskie odrzucają wnioski wizowe bezpodstawnie, kiedy odmowa nie ma związku z daną osobą i jej stanem konta wizowego, ale ma inne przesłanki. Zbieranie informacji o patologiach w praktykach wizowych może być narzędziem, za pomocą którego rząd przez MSZ może naciskać na stronę amerykańską. To jedyny sposób?- Inna możliwość to docieranie do sztabów kandydatów na prezydenta USA Baracka Obamy i Johna McCaina. Można starać się wywierać na nich wpływ dając sygnał, że w ciągu ostatnich lat poziom akceptacji Polaków dla USA zmniejszył się przez nierozwiązanie problemu wizowego. Można więc dążyć do tego, aby kandydaci jednoznacznie wypowiedzieli się jakie jest ich stanowisko w tej sprawie. To jest do zrobienia. Kto powinien lobbować w tej sprawie? - Organizacje polonijne przy wsparciu ambasady i polskich konsulatów. Które organizacje? - To dobre pytanie, ponieważ w USA powstał podział na stare organizacje polonijne, które nie mają już specjalnego znaczenia i realnego wpływu na politykę wewnętrzną USA i nowe, które tworzą młodzi biznesmeni, prawnicy, doradcy podatkowi. To oni, jako nowa generacja Polonii, powinni docierać do amerykańskich polityków i członków sztabów wyborczych. Do wyborów prezydenckich zostało zaledwie kilka miesięcy. Czy na takie działania jest jeszcze czas? - Być może w tej chwili jest już na to za późno, ale można wypróbować tę metodę w kolejnych wyborach prezydenckich lub wyborach do Kongresu. Wywieranie presji na poszczególnych kandydatów i żądanie od nich zmian w prawie wizowym może przynieść rezultat. Czy organizacjom polonijnym będzie zależało na otwarciu granic dla nowych Polaków? - Skala ruchu osobowego do Stanów bardzo się zmniejszyła w ciągu ostatnich pięciu lat. W tym okresie przystąpiliśmy do UE a dolar bardzo osłabł. Z tego powodu ruch związany z wykorzystywaniem wiz turystycznych do celów zarobkowych cały czas maleje i problem ulega naturalnemu wygaszaniu. Po drugie problem Polaków, którzy pojawią się na amerykańskim rynku pracy po zniesieniu wiz jest niczym w porównaniu z olbrzymią imigracją latynoską. Nie sądzę więc, aby amerykańska Polonia miała jakieś opory wobec nowych Polaków. Jak postrzegana jest Polonia za oceanem? Czy nasi rodacy mogą realnie wpływać na amerykańskich polityków i dbać o nasze interesy? - Amerykańska Polonia jest w okresie przejściowym, bo w ostatnim czasie jej ranga się obniżyła. Wynika to z tego, że stara Polonia działa tak, jak postrzegano Polskę 50 lat temu. Kojarzy się więc głównie z wycinankami, bigosem, ogórkami kwaszonymi czy kotletem schabowym. Zaś nowe struktury są zbyt niewielkie i słabe, by odgrywać istotną rolę jako siła nacisku na legislatorów amerykańskich. Czy mamy choć cień szansy, że do końca kadencji administracji George’a Busha wizy zostaną zniesione? - Nie. Chyba, że zdarzyłby się cud. Dlaczego? - Z powodu braku realnych możliwości nacisku, ale też ze względu na gorączkę wyborczą w USA. Sprawa zniesienia wiz dla Polaków, nawet gdyby przebijała się do sztabów wyborczych, nie ma istotnego znaczenia w porównaniu z siłą rażenia takich tematów jak choćby sprawa roli mniejszości kolorowych czy kobiet w amerykańskiej polityce. Na tym tle kwestia wiz to jest margines. Czy coś się ruszy po wyborach prezydenckich? - Przełom w sprawie wiz może nastąpić na początku nowej prezydentury. To wtedy problem może zostać rozwiązany błyskawicznie. Po którym z kandydatów możemy spodziewać się większej przychylności? - Sądzę, że na taki polityczny gest w stronę Europy prędzej zdecyduje się Obama. W czasie kampanii wyborczej McCain prezentował do tej pory zachowawcze podejście do relacji transatlantyckich, więc takiego gestu bym od niego nie oczekiwał. Załóżmy, że wygrywa Barack Obama i wyciąga rękę w stronę Europy. Czego oczekiwałby pana zdaniem w zamian za zniesienie wiz dla Polaków? - Myślę, że większej współpracy pozaeuropejskiej, np. na Bliskim Wschodzie. Z prof. Krzysztofem Michałkiem rozmawiała Agnieszka Niesłuchowska Na zeszłorocznym Essen miało miejsce wiele lepszych i gorszych premier, jednak z rozmów ze znajomymi planszomaniakami odnosiłem wrażenie, że nie pojawiło się nic wyjątkowo zapadającego w pamięć. Choć osobiście byłem zachwycony atmosferą targów (odwiedzałem je po raz pierwszy), też odnosiłem wrażenie, że może poza Terraformacją Marsa (która już de facto nie była taką nowością) nie pojawiły się jakieś specjalne hity. Było jednak na targach miejsce, gdzie waliły wyjątkowo duże tłumy. W jednej z hal na kilku stołach leżały notorycznie oblegane ogromne plansze, na których dorośli i dzieciaki z zapałem pstrykali pingwinami zrobionymi na wzór wańki wstańki. Jak tylko zobaczyłem tę grę, od razu wiedziałem, że baaardzo chętnie dorwę ją do recenzji. I tak trafiła do mnie dzisiejsza bohaterka, czyli Icecool wydawnictwa Brain Games. Za chwilę zobaczycie coś, co za chwilę zobaczyciePstryk!Kowalski, raportTu się zgina dziób pingwinaPosumowując Za chwilę zobaczycie coś, co za chwilę zobaczycie Jak na wielkość pudła, w którym się mieści, Icecool zawiera wyjątkowo mało elementów: 4 pingwiny, 16 drewnianych rybek i stosik małych kart. Nie mam jednak o to pretensji, ponieważ do samej rozgrywki nic więcej nie potrzeba, a jednocześnie gabaryt opakowania jest całkowicie uzasadniony – to bowiem z niego (a konkretniej z niego i trzech mniejszych pudełek wewnątrz) tworzymy planszę. Poszczególne elementy spinamy beżowymi rybkami, natomiast pozostałe (w kolorach graczy) umieszczamy w określonych miejscach. Następnie rozdajemy każdemu jego kartę pingwina i startujemy. Warto pamiętać, że chociaż cała gra rozgrywa się na planszy i pionki nie mogą z niej wyskakiwać, trzeba wszystko rozłożyć na płaskiej powierzchni. Pstryk! Mechanika gry jest banalnie prosta – można ją określić w skrócie jako planszowego berka. Każdy gracz kolejno pstryka swoim pingwinem w ten sposób, żeby: a) przejechać pod odpowiednim przejściem i zdobyć rybkę w swoim kolorze oraz b) nie dać się złapać berkowi. Tym ostatnim zostaje kolejno każdy z graczy (pełna rozgrywka trwa tyle rund, żeby każdy mógł się wykazać w roli goniącego) i jego zadanie nie polega na zbieraniu ryb, a na zbiciu (dotknięciu) innych pionków. Na koniec zdobywamy karty, zależnie od naszej roli, za zdobyte rybki lub trafionych przeciwników, po czym następuje zamiana ról i kolejny gracz zostaje berkiem. Muszę tu wspomnieć od razu, że na dwie osoby jest to średnie – gra jest wtedy wyjątkowo (zbyt) szybka, a możliwość polowania tylko na jednego przeciwnika jest mało ekscytująca. Na cztery osoby za to wszystko śmiga idealnie. Kowalski, raport Nie dziwię się, że stoły z Icecool były tak oblegane w Essen. Już na pierwszy rzut oka gra przykuwa uwagę rozbudowaną planszą. Zarówno karty, jak i figurki pingwinów oraz rybki wyglądają naprawdę ładnie. Podoba mi się też wnętrze (bo tak to chyba trzeba nazwać) planszy, gdzie przy dosyć jednolitym tle umieszczono mimo wszystko dużo szczegółów: mebli, sprzętów itp. Mała rzecz, a cieszy. Porządne wykonanie graficzne jest zresztą ważne w tego typu grach, bo nie zapominajmy, że Icecool jest w dużej mierze kierowany do dzieci, które kupują wszystko oczami. Zresztą mnóstwo dorosłych graczy, nie oszukujmy się, ma podobnie Grając w Icecool nie mogłem pozbyć się świadomości, że jest to niesamowicie fajna, nowatorska gra, którą jednak ubiegła konkurencja w postaci Flick ‘em up. Same pingwinki jako wańki-wstańki to genialny w swej prostocie pomysł. Poruszanie nimi wcale nie należy do łatwych, przy czym jest to z całą pewnością kwestią techniki. Wystarczy popatrzeć, co robią magicy na filmikach w internecie. Zasady gry dopuszczają przeskakiwanie nad ścianami, ślizgi przez kilka pomieszczeń naraz i wszelkie inne sztuczki, byle przejechać przez drzwi w odpowiednim miejscu. Jestem też zachwycony pomysłem na planszę, którą buduje się z pudełka. Niemniej jednak… Tu się zgina dziób pingwina …pewnie 1-1,5 roku temu piałbym z zachwytu, jednak obecnie muszę stwierdzić, że Icecool jest fajną, ale nieidealną zręcznościówką. Odpowiada mi, że wraz z kolejnymi partiami możemy ćwiczyć nasze umiejętności, a rozgrywka jest szybka i dynamiczna oraz generuje salwy śmiechu, ale po kilkunastu partiach mam poczucie pewnego znudzenia. Układ planszy zawsze wygląda tak samo, liczba graczy jest ograniczona (imprezówki pokroju Icecool mają to do siebie, że zawsze wszyscy chcą dołączyć), natomiast partie schematyczne. I tutaj wracam do Flick ‘em up: gry, która też może nie jest idealna, ale oferuje znacznie więcej możliwości. Kowboje wygrywają z pingwinami przez sposobność rozgrywania różnych scenariuszy, zmienny układ planszy czy możliwość regulowania liczby graczy. Z kolei Icecool pozostaje przyjemną zabawką, w którą można zagrać od czasu do czasu i ponownie zapomnieć. Muszę przy tym zaznaczyć, że bardzo cenię fakt, że tłumaczenie zasad oraz przygotowanie do rozgrywki trwa w porywach około 3 minut. Grać może naprawdę każdy – od 5 do 95 roku życia. Posumowując Po zagraniu kilkanaście razy w Icecool jest mi trochę szkoda. Entuzjastyczne reakcje w Essen wziąłem za dobrą monetę i byłem przekonany, że oto nadchodzi nowy król planszowych zręcznościówek. Muszę jednak stwierdzić, że król jest nagi – pstrykanie pingwinami jest fajne przez pierwsze kilka razy, po czym staje się monotonne. Mam też ambiwalentne uczucia wobec planszy. Z pewnością jest ona bardzo fajnie pomyślana i cieszy mnie, że dosłownie każdy element pudełka wykorzystujemy do rozgrywki. Z praktycznego punktu widzenia trzeba jednak pamiętać, że Icecool ledwo mieści się do plecaka i jest mało poręczny jak na zręcznościowy fillerek. Kończąc, muszę podkreślić, że gorąco namawiam do wypróbowania gry przy pierwszej nadarzającej się okazji. Jedna rozgrywka zajmie dosłownie chwilę na jakimś konwencie czy planszówkowym spotkaniu, a pstrykanie pingwinami to coś, co chyba każdy planszówkowicz chciałby wypróbować Od niedawna zresztą gra dostępna jest w Polsce dzięki wydawnictwu Rebel i choć wstrzymałbym się z zakupem w ciemno (cena to ok. 100 zł), to cieszę się, że takie oryginalne tytuły trafiają na nasz rynek. Oby tak dalej! Plusy praktyczne zastosowanie pudełka wciąga oryginalna wariacja na temat kapsli każdy lubi pstrykać pingwinami! Minusy dosyć niska regrywalność kiepska skalowalność Ocena: (3,5 / 5) Dziękujemy wydawnictwu Brain Games za przekazanie gry do recenzji. Grzesiek Szczepański Game DetailsNameICECOOL (2016)Accessibility ReportMeeple Like UsComplexityLight [ Rank [User Rating]961 [ Count (recommended)2-4 (3-4)Designer(s)Brian GomezArtists(s)Reinis PētersonsPublisher(s)Brain Games, AMIGO, Conclave Editora, Desyllas Games, Hobby Japan, IGAMES, Korea Boardgames Co., Ltd., Lifestyle Boardgames Ltd, Ludicus, MINDOK, Oliphante, Rebel Sp. z Reflexshop, SD Games and Swan Panasia Co., Movement, Flicking and Take That About Latest Posts Moje pierwsze (i w związku z tym wciąż darzone ogromnym sentymentem) gry to Scotland Yard i Osadnicy z Catanu. Wolę tytuły lekkie i średnie (Magnaci, Cyklady, Wysokie Napięcie), nie gardzę też dobrą kooperacją (Pandemia, Robinson, Ucieczka: Świątynia Zagłady).

tu się zgina dziób pingwina