Zabawki dla 9-latków są jednak zupełnie inne niż te, którymi bawią się młodsze dzieci. Prezenty dla 9- i 10-latka na święta 2023 powinny odzwierciedlać faktyczne zainteresowania dziecka lub zainteresować je czymś nowym. Oto pomysły na prezenty dla 9-latków i 10-latków pod choinkę. Uwzględniają zarówno mały, jak i duży budżet. Nasz telefon komórkowy może mieć więcej lub mniej funkcji, w zależności od ustawień, które każdy producent integruje w swoich warstwach dostosowywania. Google umieszcza narzędzia, ale różne z nich dostosowują Androida do swoich upodobań i na tym polega bitwa o warstwy dostosowywania. Telefony Samsung poruszają się z OneUI, który integruje dużą liczbę Na początku 9-letnia Frania myślała, że jej ciocia udaje, że zasłabła. – Myślałam, że robi mi taki test, jak bym zareagowała – mówiła dziewczynka w rozmowie w TVN24. 53-latka To proste: wyciszyć wydech! Według przepisów motocykle do pojemności 125 cm3 przy osiągnięciu połowy prędkości obrotowej mocy maksymalnej silnika mogą emitować hałas do poziomu 94 dB. W przypadku większych maszyn ta granica została przesunięta do 96 dB. Za przekroczenie tych norm grozi mandat w wysokości 300 zł i zatrzymanie Dziś powszechne są też u młodych nastolatków. Już coraz mniej dziwią rozstępy u 12-latki,13-latki czy 14-latki (lub 12-, 13-, 14-latka, bo u chłopców też występują), głównie na plecach, piersiach, na pośladkach czy udach. Jakie są przyczyny rozstępów u nastolatków i jak im zaradzić? Rozstępy – problem kobiet czy mężczyzn? Choćby pochwałą, czy przytuleniem. Inne ważne zalecenia odnośnie postępowania z dzieckiem nadpobudliwym, to: konsekwencja i rutyna. Im mniej chaosu w życiu tym lepiej. Maluch powinien mieć stałe pory spożywania posiłków, odrabiania lekcji, zabawy na podwórku. REtUD. Jeśli podczas zakupu zasilacza nie zwróciliśmy uwagi na nic poza jego mocą, zrobiliśmy pierwszy błąd. Na ogół zasilacze, które określamy mianem no-name'owych wyposażane są w wentylatory pracujące ze stałą prędkością, ze słabej jakości łożyskami. Abstrahując nawet od ich mizernej kultury pracy i efektywnym rozwiązaniem dla osób chcących wyciszyć swój komputer są zasilacze wyposażone w wentylator o rozmiarze co najmniej 120 mm (jeden z wyjątków: Scythe Kamariki z 80 mm, który nie emituje nieprzyjemnych dźwięków). Im wentylator większy, tym wolniej będzie musiał się kręcić, aby z powodzeniem obniżyć temperaturę cichych i wydajnych zasilaczy możemy na pewno zaliczyć:Co zrobić, gdy nie stać cię na zakup nowego zasilacza, a chcesz nieco wyciszyć stary? Wystarczy wymienić wentylator, który jest zapewne sprawcą problemu. Powinniśmy jednak uważać, gdy zasilacz jest na gwarancji, ponieważ jakakolwiek wewnętrzna ingerencja wiązać się będzie z jej utratą. Sam proces wymiany jest nieskomplikowany – wystarczy odpowiedni wentylator zamocować w miejsce starego i podpiąć go pod zasilanie wewnątrz urządzenia. I tyle – obniżyliśmy hałas o parę decybeli. Idąc o krok dalej można szukać zasilaczy pasywnych. Ich wybór jest stosunkowo niewielki. Polecamy stosować zasilacze pasywne jedynie w komputerach biurowych oraz takich, które nie wycisną z nich siódmych potów ze względu na dużą emisję ciepła. Komputery pracujące jako serwery domowe zrobią z nich naprawdę dobry użytek. Tak naprawdę, zasilacze pasywne są już raczej reliktem minionych czasów, który swoje odejście w zapomnienie zawdzięcza głównie wygórowanym cenom. Obecnie jednym z niewielu pasywnych zasilaczy o większej mocy jest Silent Power SP-600-R10 600 W, za który przyjdzie nam zapłacić ok. 279 wyjściem z sytuacji są zasilacze półpasywne, które pod niewielkim obciążeniem (do 25%) chłodzone są pasywnie. Gdy obciążenie ulega zwiększeniu, uruchamia się wentylator chłodzący aktywnie. Cena jest dość wysoka, można rzec odstraszająca – przykładowo za Seasonic SS-650KM X-650 X-Series 650W zapłacimy co najmniej 569 zł. Dziecko nadpobudliwe w szkole może sobie radzić gorzej niż rówieśnicy, choć często przewyższa kolegów i koleżanki potencjałem intelektualnym. Nadpobudliwość ruchowa i emocjonalna nie pozwalają mu jednak skupić się na wykonywaniu określonych zadań. Co zrobić, by wyciszyć malucha? ADHD czyli Attention-deficit hyperactivity disorder to po polsku: nadpobudliwość ruchowa z deficytem uwagi lub tak zwany zespół hiperkinetyczny. Słysząc taką diagnozę, wielu rodziców utwierdza się jedynie w dotychczasowych podejrzeniach, a jednocześnie z lękiem spogląda w przyszłość. Co teraz? Co ze szkołą? Czy obawy są uzasadnione? I tak i nie. Pewne jest, że wychowywanie dziecka z ADHD do łatwych zadań nie należy. Z drugiej jednak strony, postawienie diagnozy jest tylko werbalnym i oficjalnym nazwaniem tego, co było już wiadome i doświadczane od lat. Co więcej, diagnoza to szansa. Szansa na udaną terapię, skuteczną pomoc, owocną edukację i względnie harmonijny rozwój dziecka oraz jego rodziny. Dziecko nadpobudliwe Dziecko nadpobudliwe odbierane jest często przez otaczające go środowisko jako niegrzeczne i trudne. Wszędzie go pełno, nieustanie w ruchu, wciąż mówi, a do tego nie jest w stanie skoncentrować się na wykonywanych zadaniach. W rzeczywistości jednak, w bardzo wielu przypadkach jego zachowanie w ogóle nie powinno być oceniane w kategoriach dobrego wychowania czy adekwatności względem norm społecznych. Nadpobudliwość ruchowa z deficytem uwagi jest poważnym zaburzeniem natury psychicznej. Jego podłoże nie zostało do końca poznane, wiadomo jednak, że nie ma ono nic wspólnego z mechanizmami społecznymi. Diagnozując ADHD wykorzystuje się: dane zebrane w czasie wywiadu lekarskiego, zapis fal mózgowych eeg, wyniki testu neuropsychologicznego cpt, mierzącego selektywność uwagi oraz impulsywność, test na inteligencję. ADHD dotyka około 3-5 procent dzieci w wieku szkolnym. W późniejszych latach jego symptomy stają się mniej zauważalne, nie mniej około 40 procent osób dotkniętych zaburzeniami, doświadcza ich konsekwencji również w życiu dorosłym. Dziecko nadpobudliwe ruchowo Dziecko nadpobudliwe ruchowo zdaje się nigdy nie męczyć. Biega, skacze, a do tego w sposób ponadnormatywny porusza kończynami (na przykład nieustannie machając nogami w czasie jedzenia); często też jest nękane przez rozliczne tiki. Główne objawy nadpobudliwości ruchowej, to: przemieszczanie się przyspieszonym krokiem, bieganie z kąta w kąt, ciągła zmiana położenia, niemożność wysiedzenia w jednym miejscu dłużej niż kilka sekund, przemożna chęć sięgania po wszystkie przedmioty znajdujące się w zasięgu ręki, wiercenie się, machanie nogami, mruganie oczami, nerwowe poprawianie grzywki (nawet wyimaginowanej). Dziecko nadpobudliwe emocjonalnie Psychiatria wyróżnia nadpobudliwość ruchową bez deficytu lub z deficytem uwagi. W tym drugim przypadku zazwyczaj mamy do czynienia z sytuacją, która jest tożsama z nadpobudliwością emocjonalną. Zazwyczaj wyraża się ona poprzez: problem z koncentracją. Dziecko potrafi się skupić na wykonywanym zadaniu przez najwyżej kilka sekund, a później chętnie zmienia obiekt zainteresowania. Maluch jest przy tym niedokładny, często popełnia błędy, przy czym nie wynikają one z braku umiejętności czy kwalifikacji intelektualnych (dzieci z ADHD często są wybitnie inteligentne i wszechstronnie uzdolnione), nieumiejętność skupienia uwagi na prowadzonej konwersacji. Dziecko nadpobudliwe emocjonalnie zdaje się nie słuchać tego, co się do niego mówi, nie chodzi bynajmniej jednak o brak wychowania, nadwrażliwość emocjonalna i zbytnia ekspresja w wyrażaniu uczuć. Dzieci nadpobudliwe emocjonalnie łatwo wpadają w stany euforyczne ale też bywają zlęknione i płaczliwe, jeśli coś idzie nie po ich myśli, nieustanna próba koncentrowania uwagi otoczenia na sobie. Maluchy z ADHD starają się być nieustannie w centrum uwagi. Jeśli rozmowa nie koncentruje się wokół nich, lub jeśli nie biorą w niej udziału, natychmiast dążą do jej przerwania, a przynajmniej wtrącenia swoich trzech groszy. Dziecko nadpobudliwe w szkole Dziecko nadpobudliwe w szkole zapewne niejednokrotnie usłyszy, że jest niegrzeczne. I że źle się uczy. Opinie te, nawet jeśli znajdujące odzwierciedlenie w zewnętrznych manifestacjach, będą dalece nieuzasadnione. A w każdym razie nie powinien ich wypowiadać doświadczony pedagog, mający wiedzę na temat zaburzenia, z którym boryka się jego wychowanek. I właśnie dlatego tak ważne jest postawnie diagnozy, zanim dziecko znajdzie się w szkole. Stwierdzenie ADHD przez psychiatrę, to podstawa do objęcia dziecka specjalną opieką w szkole. Faktem jest, że uczeń nadpobudliwy może mieć ogromny problem z wysiedzeniem w ławce przez 45 minut. Jeśli dodatkowo jego potencjał intelektualny i zdobyte wcześniej umiejętności są wysokie, może być szczerze znudzony lekcją. Stąd już tylko jeden krok do zachowań postrzeganych jako niegrzeczne. Co więcej, jeśli sytuacja nie zostanie opanowana, w kolejnych latach, wraz z nawarstwianiem się materiału lekcyjnego i wiadomości do opanowania, deficyt uwagi powodować będzie piętrzenie się zaległości. Konsekwencją będą złe oceny. Wbrew pozorom kroki, które może podjąć w takiej sytuacji szkoła, są relatywnie proste. Niekiedy wystarczy, że nauczyciel – mając wiedzę o zaburzeniu – posadzi ucznia w pierwszej ławce i w niezauważalny dla reszty klasy będzie moderować jego zachowanie. Podkreślić należy słowo „niezauważalny”. Bardzo istotne bowiem jest, by dziecko na żadnym etapie edukacji nie było stygmatyzowane. Jak postępować z dzieckiem nadpobudliwym? Dzieci nadpobudliwe bardzo źle znoszą krytykę. Co więcej, można powiedzieć, że system kar jest w ich przypadku zazwyczaj całkowicie nieefektywny. A zatem słowne reprymendy, krzyk, wysyłanie do kąta zazwyczaj nie tylko nie przynoszą oczekiwanego rezultatu, ale też pielęgnują w dziecku poczucie krzywdy. Co często dodatkowo negatywnie odbija się na jego rozwoju emocjonalnym. Psychologowie zalecają, aby dzieci z ADHD wychowywać stosując głównie system drobnych nagród – w tym przypadku motywacja pozytywna przynosi lepsze efekty. W przypadku więc niewłaściwego zachowania, zamiast wymierzania kary, należy odwrócić uwagę dziecka, przekierować jego działanie na nowy, wyznaczony przez nas tor, a po wykonaniu zadania nagrodzić. Choćby pochwałą, czy przytuleniem. Inne ważne zalecenia odnośnie postępowania z dzieckiem nadpobudliwym, to: konsekwencja i rutyna. Im mniej chaosu w życiu tym lepiej. Maluch powinien mieć stałe pory spożywania posiłków, odrabiania lekcji, zabawy na podwórku. Jeśli umawiamy się z nim, że po szkole zostanie odebrany przez mamę, nie powinien po niego przychodzić tata, ograniczanie liczby bodźców. Im mniej się dzieje wokół dziecka, tym lepiej. Jeśli jemy, to nie oglądamy w tym czasie bajki. Jeśli się bawimy klockami, wszystkie inne zabawki powinny zostać uprzednio schowane do szafki. Gdy odrabiamy lekcje, w zasięgu wzroku nie powinny się znajdować żadne inne przedmioty, poza tymi, które służą nauce. Ważne: im mniej komputera, telewizji, komórki, tym lepiej, Oprócz fizycznego odcięcia dziecka od nadmiaru bodźców, warto też zadbać o jego wyciszenie w szerszym kontekście, zarówno ruchowym, jak i emocjonalnym. Jak wyciszyć dziecko nadpobudliwe? Jak wyciszyć dziecko nadpobudliwe? Istnieje kilka zaleceń. O jednym z nich częściowo już powiedzieliśmy. Ilość bodźców dostarczanych za pomocą dynamicznych bajek oraz gier komputerowych jest dla dziecka wręcz oszałamiająca. Są to bodźce niezwykle emocjonujące, interesujące i wciągające. Nawet dzieci silnie nadpobudliwe potrafią na dłużej zastygnąć nad ekranem, stąd wielu rodziców błędnie zakłada, że oddanie dziecku telefonu komórkowego to doskonały sposób na wyciszenie. Jest wręcz przeciwnie. Po odejściu od monitora poziom rozbudzenia jest jeszcze większy, zaś umiejętność skupienia uwagi – wręcz odwrotnie. Psychologowie i psychiatrzy nie są w tej materii do końca spójni, jednak w polskich realiach zaleca się, by dziecko z ADHD nie było stymulowane do intensywnych zabaw ruchowych. Uważa się, że prowadzą one do jeszcze większego pobudzenia, tak motorycznego, jak i emocjonalnego. A zatem tradycyjna formuła „niech się wybiega” nie zdaje w ty przypadku egzaminu. Wszystko wskazuje na to, że efektywniejsze jest kierowanie uwagi na zabawy siedzące, wymagające skupienia. Na przykład – budowanie z klocków. Wyciszaniu służy też fizyczne ograniczanie przestrzeni. Dlatego tak często w domach dzieci z ADHD spotykane są namioty. Rozstawione w dziecięcym pokoju, same w sobie stanowią doskonałą rozrywkę (np. zabawa w indiański wigwam), jednocześnie pełniąc rolę terapeutyczną – ich ściany oddzielają dziecko od innych atrakcji. Co ważne, wyciszając dziecko nadpobudliwe, samemu trzeba zachować maksimum spokoju. Co może nie być łatwe – bardzo często po kilku latach wychowywania dziecka z ADHD, systemy nerwowe rodziców są silnie rozregulowane. Zwłaszcza, jeśli nie korzystali oni dotąd z fachowego wsparcia. Pamiętać należy, że w przypadku stwierdzenia nadpobudliwości dziecka, terapie koncentrują się zarówno na nim samym, jak też i jego otoczeniu. Szczególne znaczenie mają tzw. działania psychoedukacyjne, kształtujące odpowiednie zachowania rodziców względem dziecka. Istotne jest przy tym zachowanie konsekwencji – niekiedy wyłamanie się z zaleceń terapeutycznych przez jednego zaledwie członka rodziny, niweczy wszystkie osiągnięte wcześniej efekty. Autor: Piotr Brzózka Czytaj też: Zepsute zęby u dzieci. Jakie są przyczyny i jak je leczyć? Jak rozpoznać płaskostopie u dzieci? Przyczyny, objawy Jak zdiagnozować nadciśnienie u dzieci? Objawy, leczenie Termometr dla niemowlaka i dla dzieci - jaki wybrać? Bibliografia: Agnieszka Piekutowska, Uczeń z ADHD wyzwaniem dla rodzica, nauczyciela i psychologa, Tomasz Srebnicki, Tomasz Wolańczyk, Dziecko z ADHD W szkole i przedszkolu, Warszawa 2010, Ośrodek Rozwoju Edukacji Treści z serwisu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Administrator nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą. Panowie, ileż razy można pisać... ;) Etap1 1) Kupcie dwa pojemniki z rozcieńczonym alkoholem etylowym. Schowajcie w chłodnym miejscu. 2) Obrabujcie jakąś cukiernię (ciasta drogie jak cholera są...) 3) Zaproście sąsiadów na "dobre ciasto, które żona zrobiła". Potworkowi dajcie potrójne super lody (jak go gardło rozboli, to przynajmniej przestanie wrzeszczeć, a może nawet Bozia da, że w łóżeczku poleży troszkę?) 4) Po zużyciu pierwszego pojemnika, postawcie na stole drugi i grzecznie zaproponujcie dofinansowanie grubej wykładziny lub dywanu (razem z podkładem filcowym/pilśniowym !) 5) Następnie pojemnik opróżnijcie wspólnie z sąsiadami drugi pojemnik. Etap 2 1) Kupcie kolejny pojemnik z alkoholem etylowym. Schować w chłodnym miejscu. 2) Wyslijcie żonę razem z żoną sąsiada i swoim portfelem (koniecznie z kartami kredytowymi !) na zakupy do marketu z wykładzinami, a sąsiadowi zaproponujcie pomoc przy ułożeniu zakupionych produktów pokazując schłodzony pojemnik. Etap 3 1) Po ułożeniu "podłogowych paneli akustycznych" czyli wspomnianych dywanów, dokonajcie lustracji mieszkania sąsiadów, szukając miejsca na gobeliny, duże donice z kwiatami, itp. Przy okazji kolejnych "rewizyt" dawajcie takie rzeczy w prezencie. Etap 4 1) Od strony swojego sufitu przymocujcie piankę butylową 10-20 mm 10cm poniżej umieścić stelaż na profilach CW/CU 100. Profile montujcie izolując taśmą butylowa lub pianką podłogową, żeby zmniejszyć płytami z wełny mineralnej. Przymocujcie regips, a ponieważ trochę skubaniec dudni, więc obijcie go wykładziną ścienną/podłogową/targową/tynkiem japońskim. Jak komu pasuje. Pomiędzy wełną , a pianką butylową pozostanie przestrzeń 10 cm, która zwiększy skuteczność wełny o około 50%. Sufit niestety obniżycie o około 24 cm, czyli do 236 cm. 2) Zainwestujcie w słuchawki z pasywną redukcją hałasu. Serio. Mogą się przydać w skrajnych momentach. Redukują natężenie dźwięku nawet o 10–20 dB, właśnie w średnich wyższych częstotliwościach, a Wasz Potworek raczej subbasem nie wrzeszczy. Etap 5: Dźwięk przenoszony jest nie tylko przez sufit, ale również ściany, okna, podłogę, meble itp. Pomoże więc również korekta umeblowania Waszych mieszkań. Ściany : Mata bitumiczna/ butylowa (może być już cieńsza 5-10mm) (opcjonalnie) + odstawiony od ściany na ok. 5-10 cm stelaż z profili (75-100) do regipsu z jednej strony przewiązany drutem lub mocnym sznurkiem, w środku wełna w płytach (7-10cm) a od strony pokoju regips. Na regips wykładzina ścienna albo podłogowa (regips trochę dudni). komora powietrzna pomiędzy ścianką z wełną a ścianą nośną/działową zwiększa jej skuteczność. Moim zdaniem 5 cm przerwy i 7cm wełny w profilu 75 powinno być rozsądnym kompromisem pomiędzy zmniejszeniem pomieszczeń, a tłumieniem akustycznym. Dywan na podłogę, jakieś ozdóbki na ścianę, kwiatki itp. Jak to zsumujecie, to bedzie kilka decybeli mniej. Etap 6: Kiedy będziecie już mieli chudsze porfele po tych inwestycjach... poczekajcie aż Potworek dorośnie... i rodzice kupią mu jakieś porządne kolumny, typu Tonsil Zeus, koniecznie z estradowym subwooferem ;). Wtedy obejrzyjcie ten film: Oto lekarstwo na Wasze bolączki ! Teraz już wiecie, jak urządzać mieszkania. ;P Pozdrawiam. Microsoft dołącza do współczesnego świata z obsługą wyciszania dla Microsoft Edge. W kolejnej dużej wersji systemu Windows Microsoft w teraz możesz wyciszyć swoje karty, funkcja obsługiwana przez Google Chrome i Firefox, Jest to szczególnie przydatna funkcja do oswajania stron internetowych, które mają automatyczne odtwarzanie wideo (poważnie, przestań robić ten internet) lub wyciszanie strony internetowej, która odtwarza dźwięk podczas "jesteś na innej karcie, ponieważ chcesz się skoncentrować, masz wyciszyć karty w Microsoft EdgeOtwórz Microsoft Edge, surfuj po Internecie i natknij się na stronę internetową, którą chcesz prawym przyciskiem myszy zakładkę z wyświetloną ikoną głośnika, wskazując wyjście "Wycisz kartę", a następnie wycisza wszystkie dźwięki z karty, aż zdecydujesz się ją też kliknąć ikonę głośnika, aby natychmiast wyłączyć funkcja będzie dostępna w systemie Windows 10 od przyszłego roku, ale w chwili pisania tego tekstu jest już dostępna dla niejawnych testerów systemu Windows Windows 10 RS4 kompilacja 17035 i zainstalowałeś tę nową kompilację? Daj nam znać w komentarzach poniżej. Szanowni Państwo: jestem mamą siedmioletniego Gucia...i...jest to moje piąte dziecko stąd wiem, że jego ruchliwość jest zupełnie wyjątkowa. Osobiście wychodzę z założenia, że każda cecha u dziecka to dar, z którego rodzic może zrobić prawdziwą perłę lub wręcz odwrotnie. Gucio jest biegający,zaczepiający obcych, natrętny, z milionem pomysłów...musiałam do niego "dorosnąć" - obserwowałam...i Podzielę się z Państwem jedną refleksją: nigdy, NIGDY i Przenigdy nie POZWÓLCIE mówić o swoim dziecku lub do swojego dziecka, że jest niegrzeczne!!! To jest BARDZO ważne!!! Nawet zażądajcie tego od nauczyciela! Ja zrobiłam tak: droga pani przedszkolanko, jeżeli uzna pani kiedykolwiek, że moje dziecko zachowa się niestosownie proszę powiedzieć: Guciu, co się stało? Twoja mama powiedziała, że w domu jesteś najgrzeczniejszym jej dzieckiem więc pewnie coś wyjątkowego się stało, że zachowałeś się inaczej. Oczywiście przedszkolanka "starej daty" miała w tym względzie opory, ale zażądałam tego stanowczo z prośbą aby potraktowała to jako doświadczenie...i... drugą "metodą" którą zastosowałam jest miłość...jeżeli chcę aby coś zrozumiał tłumaczę mu z życzliwością tuląc go do siebie, bardzo często powtarzam mu to co jest w zasadzie najprawdziwszą prawdą, że jest dla mnie cudownym, kochającym, ślicznym, bardzo mądrym, wysportowanym dzieckiem... Do tego właśnie zmierzam, na dzieci działają właśnie TAKIE zaklęcia, że mama we mnie wierzy, ufa mi, pokłada we mnie nadzieje, patrzy na mnie jak na największy skarb...jest wyrozumiała kiedy zdarzy mi się "bryknąć" ale mówi mi, że inni tego nie lubią i będzie mi przykro kiedy będą na mnie źli, że żarty są świetne jednak powinny mieć swoje granice, bo bawią tylko do pewnego momentu... Dziecko, które otrzymuje bezgraniczną miłość i aprobatę "widzi siebie" oczami rodzica, stara się bardzo być takie wyjątkowe jak o nim myśli mama... Gucio chodzi do pierwszej klasy...bardzo się bałam...ale nie okazywałam mu strachu tylko wsparcie...na początku przynosił bardzo dużo pracy do domu ponieważ nie chciało mu się pracować w szkole, zamiast go ganić wytłumaczyłam, że w domu będzie więcej czasu na zabawę jeżeli postara się w szkole pracować trochę "szybciej"...Codziennie siedzę z nim przy lekcjach tylko po to aby jego uwagę kierować na właściwe miejsce, staram się aby był w szkole z siebie dumny i osiągał sukcesy. Czytam mu książki (niezbyt długo potrafił słuchać, szybko zasypiał), szukam , wyłapuję każdy temat, który go interesuje i go zgłębiamy razem, kiedy wracamy ze szkoły Gucio w pamięci dla rozrywki rozwiązuje zadania matematyczne...APROBATA I BEZWARUNKOWA ŻYCZLIWOŚĆ. To jest nieprawdopodobnie bystry chłopak, dzięki mojej postawie jest bardzo pogodny, radosny, dobry wobec innych. Jest w piewszej klasie ale zna, akceptuje go prawie cała szkoła. Jest kontaktowy, zupełnie pozbawiony napięcia przed kimkolwiek i tym samym zaskarbia sobie sympatię. Szanowni Państwo - nie pozwólcie wmówić sobie, że Wasze dziecko jest "wadliwe" ono z pewnością takie nie jest, ono jest "wyjątkowe", stworzone do wyjątkowych rzeczy a Wy mu w tym zawsze pomożecie, bo zdarzył Wam się cud - ONO. Nie żartuję, rozmawiajcie z nim, z nią, to jest niepradopodobnie inteligentna istota, o szerokim spektrum zainteresowań - świat za nimi biegnie...Powodzenia, należycie do takich samych szczęściarzy co ja. Spisujcie to co wymyśla - to mali geniusze - nie żartuję, my jako rodzice musimy do nich "dorosnąć"!!! Uwielbiam rozmawiać z moim synkiem, dzięki niemu się rozwijam każdego dnia.

jak wyciszyć 9 latka